ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ

 

Ακολουθούν  επτά άρθρα γενικότερου προβληματισμού

ΑΛΚΟΟΛ

Το αλκοόλ είναι ίσως η αρχαιότερη εξαρτησιογόνος ουσία που χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο. Πρώτη ιστορική αναφορά για την παρασκευή οινοπνευματωδών ποτών συναντάμε σε αρχαίο αιγυπτιακό πάπυρο του 3500 π.Χ., ενώ από τον 4ο αιώνα έχουμε αναφορές στα προβλήματα που προκαλούνται από την κατάχρησή του.Τα προβλήματα αυτά αναγκάζουν την Αγγλία, στα μέσα του 1700 περίπου, να αυξήσει την τιμή των οινοπνευματωδών ποτών, σε μια προσπάθεια να αποφευχθεί η κατάχρησή τους. Οι περιορισμοί αυτοί σιγά – σιγά θα επεκταθούν σε πολλές χώρες του κόσμου. Το 1920 μέχρι το 1933 θα απαγορευθεί η πώληση και η κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών στην Αμερική (ποτοαπαγόρευση), αλλά παρ’ όλους τους αυστηρούς περιορισμούς θα υπάρξει αύξηση του αριθμού των αλκοολικών και το μέτρο θα αποσυρθεί.

Τα αίτια του αλκοολισμού φαίνεται να είναι ένας συνδυασμός γενετικών, ψυχολογικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Όσον αφορά τα κοινωνικά αίτια, αυτά ποικίλουν, ανάλογα με το άτομο και τι συμβαίνει στη ζωή του. Γενικότερα, οι περισσότεροι από μας πίνουμε όταν έχουμε έντονα συναισθήματα, θετικά ή αρνητικά. Με βάση αυτό, ο αλκοολισμός στο πρώιμο στάδιό του ξεκινάει με την κατάποση αλκοόλ λόγω κάποιου -αρνητικού συνήθως- συμβάντος στη ζωή του ανθρώπου, όπως το πένθος, η απόλυση ή ένας χωρισμός. Η κακή ψυχολογία ή ακόμα και η κατάθλιψη ωθούν το άτομο να πιει, ώσπου να ξεχάσει τα προβλήματα και την πηγή του αρνητισμού του. Από κει και πέρα, οι επιστήμονες θεωρούν πως συμβάλλει και ο γενετικός παράγοντας, καθώς φαίνεται πως η προδιάθεση για αλκοολισμό περνάει από γενιά σε γενιά. Οι διάφοροι επιστήμονες, πάντως, έχουν αναπτύξει αρκετές γενετικές, ψυχολογικές και κοινωνικές θεωρίες για τα αίτια του αλκοολισμού.

Συνέπειες αλκοολισμού

·           Κοινωνικοοικονομικές συνέπειες

·           Ασθένειες του ήπατος

·           Καρκίνος

·           Νευρολογικές διαταραχές

·           Παθήσεις του κυκλοφορικού

 

Τρόποι αντιμετώπισης

Το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι η αποδοχή της ύπαρξης προβλήματος από τον ίδιο τον πάσχοντα. Και ας ακούγεται αυτονόητο, η πλειοψηφία των ατόμων που επιβαρύνονται από τη νόσο αυτή αρνούνται να την καταπολεμήσουν. Έπειτα, ακολουθεί η λεγόμενη «αποτοξίνωση», δηλαδή η διαδικασία ολοκληρωτικής απομάκρυνσης από το αλκοόλ για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με στόχο την προετοιμασία του ασθενούς για απεξάρτηση και ανάρρωση. Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν, καθώς το άτομο καλείται να έρθει αντιμέτωπο με τα συμπτώματα του στερητικού συνδρόμου. Επειδή ο εγκέφαλος συνηθίζει να λειτουργεί με την παρουσία του αλκοόλ, οποιαδήποτε μείωση της ποσότητάς του -πόσο  μάλλον- η πλήρης απουσία του- οδηγεί σε αντίδραση του οργανισμού. Βέβαια, είναι σαφές πως σε καμία περίπτωση δε συστήνεται για έναν αλκοολικό να ξεκινήσει την αποτοξίνωση χωρίς ιατρική βοήθεια. Οι ειδικοί δύνανται και οφείλουν να καταγράψουν το προφίλ του ασθενούς και να χορηγήσουν τα κατάλληλα φάρμακα προς περιορισμό των προαναφερθέντων συμπτωμάτων.

 

Νίκος Τσιάκαλος Α5

ΑΝΕΡΓΙΑ

Στις μέρες μας η ανεργία που μοιάζει να αυξάνεται ολοένα και περισσότερο δείχνει να μαστίζει στο μεγαλύτερο ποσοστό της τους νέους ανθρώπους. Πλέον οι περισσότεροι νέοι αδυνατούν να βρουν κάποια θέση πάνω στην ειδικότητα που έχουν σπουδάσει παρά τη θέληση, πρόθεση και όρεξη για εργασία. Γι’ αυτό το λόγο καταφεύγουν πολλές φορές σε άλλες διεξόδους όπως είναι η μετανάστευση και η εύρεση κάποιας προσωρινής εργασίας όπως σερβιτόρα/ος.

Τα αίτιαγια το μεγάλο ποσοστό  ανεργίας στις μέρες μας είναι ποικίλα. Πρωταρχικός παράγοντας ο λανθασμένος ή ανύπαρκτος επαγγελματικός προσανατολισμός. Οι περισσότεροι νέοι συσσωρεύονται σε κλάδους κορεσμένους λόγω ελλιπούςενημέρωσης σχετικά με τον επαγγελματικό προσανατολισμόή αρρωστημένων αντιλήψεων σύμφωνα με τις οποίες τα χειρωνακτικά επαγγέλματα είναι υποδεέστερα. Επιπρόσθετα η παγκόσμια οικονομική κρίση συνεπάγεται τη μείωση επενδύσεων και επιχειρηματικής δραστηριότητας, μαρασμό των μικρών επιχειρήσεων και κάλυψη της παραγωγής μέσω  αυτοματοποιημένων συστημάτων.

Τέλος η αστυφιλία, συγκέντρωση δηλαδή μεγάλου μέρους του πληθυσμού στα αστικά κέντρα οδηγεί στην αδυναμία απορρόφησηςτου εργατικού δυναμικού στις περιοχές αυτές.

Παρ΄ όλα αυτά το φαινόμενο της ανεργίας μπορεί να μειωθεί αισθητά με τη συμβολή όλων μας. Αρχικά η παιδεία οφείλει να εκσυγχρονιστεί και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και τις ανάγκες της εποχής. Συγκεκριμένα θα πρέπει να κατευθύνει προς τον ορθό επαγγελματικό προσανατολισμό τους νέους και να φροντίσει την αναβάθμιση της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης. Επιπλέον πρέπει να γίνει επαναδραστηριοποίηση του αγροτικού και πρωτογενή  τομέα καθώς και αποκέντρωση, προγραμματισμένη επιστροφή στην ύπαιθρο. Τέλος πρόσληψη νέων από ιδιωτικούς φορείς με υποχρέωση του κράτους να παρέχει στην  εταιρεία κάποιο ποσοστό του μισθού του προσληφθέντος υπαλλήλου.

Η ανεργία είναι ένα καταστροφικό φαινόμενο το οποίο πλήττει τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια με κύριους πληττόμενους τους νέους. Όμως με τη συμβολή τόσο της πολιτείας,όσο και του σχολείου αλλά και του ίδιου του ατόμου μπορεί σταδιακά το φαινόμενο αυτό , αν όχι να εξαλειφθεί, εν μέρει να μειωθεί.

 

Μαρία Μηλαίου Β4

ΛούσηΜουτσάι Β4

ΓΕΝΝΙΟΜΑΣΤΕ Η ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ

Ένας άνθρωπος γεννιέται ή γίνεται αυτό που είναι; Άπειρες απόψεις έχουν διατυπωθεί σε φιλοσοφικές συζητήσεις, άπειρο μελάνι έχει χυθεί για την διατύπωση σχετικών συμπερασμάτων, από διάφορους επιστήμονες. Όλοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν την προέλευση της ανθρώπινης ιδιότητάς μας, γεγονός που δημιούργησε μεγάλες ιδεολογικές και κοσμοθεωρητικές αντιπαραθέσεις. Απ’ την μια η συντηρητική θεώρηση τονίζει το “γεννιόμαστε” ενώ η προοδευτική το “γινόμαστε”.

Σύμφωνα με τις απόψεις του ψυχολόγου Π. Οικονόμου “κάθε άνθρωπος όταν γεννιέται κουβαλά μαζί του κάποιες έμφυτες αντιδράσεις ως αποτέλεσμα των γονιδίων του. Το σύνολο των γονιδίων που έχει, δηλαδή ο Γονότυπος, δεν είναι ο αποκλειστικός λόγος δημιουργίας του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς”.Η τελική συμπεριφορά και προσωπικότητα ενός ανθρώπου είναι το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασηςτου Γονότυπου με το περιβάλλον. Περιβάλλον εννοούμε τόσο το φυσικό περιβάλλον (ατμόσφαιρα, ρύπανση, μόλυνση, το περιβάλλον της μήτρας στην εγκυμοσύνη), όσο και το κοινωνικό περιβάλλον δηλαδή γονείς, συγγενείς, γειτονιά, σχολείο, πολιτισμός. Αυτή η αλληλεπίδραση Γονότυπου – Περιβάλλοντος μας δίνει το τελικό, μοναδικό αποτέλεσμα ξεχωριστών χαρακτηριστικών του κάθε ανθρώπου.

     Διεισδύοντας βαθύτερα αλλά και σε μία άλλη διάσταση του θέματος, ο καθηγητής Νίκος Τσούλιας υποστηρίζει πως στο “γινόμαστε” υπάρχει μια οριακή στιγμή, η έξοδος μας στο φως του ήλιου, αλλά και η “γέννησή μας” είναι μια διαρκής διαδικασία  που ξεκινά από το ζυγωτό κύτταρο (βιολογική συνάντηση των δύο φύλων) και φτάνει μέχρι την πλήρη ανάπτυξη μας και ακόμα και μέχρι τον θάνατο, αφού και μέχρι τότε το γονιδίωμά μας συνεχίζει να εκφράζεται.

Αλλά και το “γινόμαστε” είναι μια διαδικασία που ξεκινά πριν από την γέννησή μας (αφού η κοινωνικοπολιτισμική καταγωγή μας θα αποβεί παράγοντας διαμόρφωσής μας), και θα επιδράσει μέχρι το τέλος της ζωής μας και ίσως και πέρα από αυτό, αφού θα συνεχιστεί η άποψη των ανθρώπων για εμάς και μετά το τέλος μας και επομένως η κοινωνική μας φυσιογνωμίαείναι παρούσα και μετά το βιολογικό μας τέλος.

Το “γεννιόμαστε” βρίσκεται σε μία συνεχή αλληλεπίδραση με το “γινόμαστε”. Το γενετικό μας υπόστρωμα εκφράζεται καθ' όλη την διάρκεια της ζωής μας και βρίσκεται σε μία αξεδιάλυτη σχέση με το κοινωνικό μας περιβάλλον το οποίο διατρέχει το είναι μας, σε όλη μας την ζωή…

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον δείκτη νοημοσύνης. Αν στον Γονότυποενός ανθρώπου υπάρχει δυνατότητα να αποκτήσει νοημοσύνη μεταξύ 80-110, είναι το περιβάλλον που θα παίξει ρόλο αν τελικά θα έχει δείκτη νοημοσύνης 80,85,95,105 ή 110. Αν δεν τον τροφοδοτεί με ερεθίσματα θα έχει το κατώτερο όριο, ενώ αν τον τροφοδοτεί με ερεθίσματα θα φτάσει στο ανώτερο, πουτου επιτρέπει ο γενετικός του κώδικας.

Ακόμα πολυπλοκότερο ακούγεται το δίλλημα “γεννιόμαστε ή γινόμαστε” όταν αναφέρεται στην καλοσύνη ή την κακία, την ευαισθησία ή την σκληρότητα που χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο. Ο Σωκράτης ως ανθρωποκεντρικός φιλόσοφος θεωρούσε πως κανένας δεν είναι από την φύση του κακός ( “ουδείς εκών κακός”). Σύμφωνα με αυτόν ένας άνθρωπος προβαίνει σε μία αξιόποινη πράξη, γιατί δεν έχει γνώση ότι αυτή του η πράξη είναι αντίθετη με την ηθική ή με αυτό που έχει οριστεί από την κοινωνία μας ως καλό. Άρα σύμφωνα με εκείνον, η έλλειψη γνώσης είναι αυτή που κάνει τον άνθρωπο καλό ή κακό.

     Σήμερα πολλοί υποστηρίζουν πως η κύρια αιτία που μπορεί σ' έναν άνθρωπο να υπερτερεί ο κακός,  σκληρός, ή εγωιστής χαρακτήρας, είναι κατά κύριο λόγο αποτέλεσμα της ανατροφής του, των ερεθισμάτων που δέχτηκε στο οικογενειακό – κοινωνικό περιβάλλον του. Το οικογενειακό περιβάλλον μεταδίδει στο άτομο τις πρώτες εμπειρίες για τον κόσμο γύρω του και λειτουργεί ως πρότυπο μίμησης των συμπεριφορών του από το παιδί και μετάδοσης αξιών για την ζωή. Για παράδειγμα ένα παιδί που μεγαλώνει σε περιβάλλον κακοποίησης έχει πολλές πιθανότητες να εκδηλώσει βίαιη συμπεριφορά και το ίδιο.

Βέβαια απόλυτα συμπεράσματα δεν μπορούν να εξαχθούν κατά την διερεύνηση ενός τόσο πολύπλευρουθέματος και αυτό γίνεται φανερό στο παράδειγμα που ακολουθεί. Από δύο ανθρώπους που μεγάλωσαν σ' ένα ίδρυμα ο ένας αργότερα μπορεί να ασχολήθηκε με τον εθελοντισμό γιατί  απέκτησε ενσυναίσθηση και έγινε συμπονετικός και ο άλλος μπορεί να μίσησε τους υπόλοιπους επειδή εκείνοι μεγάλωσαν καλά ενώ εκείνος όχι. Άρα μπορεί γενετικά να υπάρχει και κάποια ροπή προς το καλό ή το κακόη οποία να οξύνεται και να βγαίνει στην επιφάνεια λόγω κάποιων βιωμάτων και καταστάσεων.

Σε κάποια χαρακτηριστικά, τα γονίδια παίζουν ένα σημαντικό ρόλο και σε κάποια άλλα το περιβάλλον

Γεννιόμαστε ή γινόμαστε;

Το ερώτημα αυτό δεν μπορεί να δεχτεί απλοϊκές εξηγήσεις. Η ανθρώπινη ψυχή είναι πολυεπίπεδη, δυσανάγνωστη, απύθμενη και μοναδική.

Κάθε άνθρωπος έχει την δύναμη να σηκώνει το γενετικό του βάρος και να προχωρά εμπρός!

 

Μελίνα Κουκουβίνη Β3

Νίκος Κυριακάκης Β'3

Η ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Είναι πραγματικότητα πλέον πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνεχίζουν να κατοικούν στο πατρικό τους σπίτι μέχρι τα 30, 40 ή και 50. Με δεδομένο ότι το φαινόμενο παρατηρείται στην Ελλάδα τα τελευταία 5 με 10 χρόνια, είναι σχεδόν βέβαιο πως συνδέεται με την πρωτοφανή οικονομική κρίση.

Ο οποιοσδήποτε νοικιάζει και διαμένει σε ξένο σπίτι, καταλαβαίνει πως το επίπεδο των ενοικίων είναι πολύ υψηλό. Η κατάσταση αυτή εμποδίζει τους νέους ενήλικες να απομακρυνθούν από την οικεία τους, αφού η εκμίσθωση ενός σπιτιού φαντάζει αδύνατη για ένα άτομο με τον μέσο μισθό.

Επιπλέον, το ανυπέρβλητο κόστος της οικογένειας απαγορεύει σε νέα ζευγάρια να συζήσουν και να αναπαραχθούν. Αυτό ως αποτέλεσμα έχει οι νέοι να αποφασίζουν ότι δεν επιθυμούν να κάνουν οικογένεια και, αντ’ αυτού, να «κυνηγήσουν» την καριέρα και την επαγγελματική πρόοδο από το πατρικό τους σπίτι.

Αναλογιζόμενος την πραγματικότητα μου είναι δύσκολο να εκφράσω αισιοδοξία. Ο κάθε άνθρωπος έχει έμφυτη την ανάγκη της ελευθερίας και της αυτονομίας. Με την αδυναμία ικανοποίησης αυτών των επιθυμιών, με τον καιρό το άτομο αισθάνεται ψυχικά καταρρακωμένο και επομένως λογικό είναι να περιμένουμε αύξηση ψυχολογικών προβλημάτων στον πληθυσμό.

Επίσης αγχωτική είναι η αύξηση της υπογεννητικότητας. Με το αντικίνητρο της οικονομικής αδυναμίας πολλοί συνάνθρωποί μας δεν επιλέγουν να κάνουν παιδιά με αποτέλεσμα την άνοδο της μέσης ηλικίας του πληθυσμού. Ένας γερασμένος πληθυσμός όμως είναι λιγότερο αποδοτικός στην εργασία, απαιτεί μεγαλύτερες επενδύσεις στην υγεία, είναι πιο απρόθυμος να διεκδικήσει ισότητα και άλλα δικαιώματα….

Εν τέλει, η οικονομική κρίση απωθεί τους νέους από την ανεξαρτητοποίηση. Το γεγονός αυτό έχει χιλιάδες αρνητικές συνέπειες αλλά ταυτόχρονα και πολλούς τρόπους αντιμετώπισης. Προσωπικά θεωρώ πως είναι καθήκον της πολιτείας, με παροχές και διευκολύνσεις στους νέους και στα νέα ζευγάρια, να επιμεληθεί και να δημιουργήσει καλύτερες συνθήκες για το μέλλον.

 

Σωτήρης Μειντάνης Γ5

ΟΜΟΦΟΒΙΑ

 

Ομοφοβία,ομοφυλοφοβία ή ομοερωτοφοβία: Ο όρος εισήχθη το 1969 από τον Αμερικανό κλινικό ψυχολόγο GeorgeWeinberg.  Έχει σημείο αναφοράς τον σεξουαλικό προσανατολισμό των ατόμων.

Η ομοφοβία σχετίζεται με ένα σύνολο ιδεολογιών, σκέψεων ακόμα και πράξεων που περιλαμβάνει μίσος,εχθρότητα, αποδοκιμασία και αποστροφή για τους ομοφυλόφιλους άνδρες και γυναίκες τόσο για τον τρόπο ζωής όσο και για τα δικαιώματα που διεκδικούν και μπορεί να εκδηλωθεί με πάρα πολλούς τρόπους. Λεκτική βία , διακρίσεις στον επαγγελματικό χώρο ,επιθέσεις,ξυλοδαρμούς ακόμα και με εγκλήματα μίσους- φόνους . Τα άτομαπου ενεργούν με αυτούς τους τρόπους,περιγράφονται ως ομοφοβικά.

Πολλές  έρευνες και μελέτες έχουν γίνει γύρω από τα αίτια της ομοφοβίας με αντιφατικά αποτελέσματα. Κάποιες, υποστηρίζουν ότι η ομοφοβία μπορεί να παρατηρείται σε άτομα με υποβόσκουσες ομοφυλοφιλικές τάσεις. Δηλαδή το ομοφοβικό άτομο όταν συνειδητοποιεί τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, σοκάρεται εφόσον δεν έχει αυτή την εικόνα για τον εαυτό του. Άλλες έρευνες που αντιτίθεται στα παραπάνω, υποστηρίζουν ότι παράγοντες όπως η θρησκεία, το κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει κάποιος, μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά τις απόψεις και τις αντιλήψεις περί ομοφυλοφιλίας . Έρευνες που έχουν γίνει σε σχολεία, σχετικά με το " bullying" πάνω από το 60% των μαθητών έχουν βρεθεί μπροστά είτε σε λεκτική , είτε σε σωματική (επίθεση και ξυλοδαρμό) βία εναντίον κάποιου συμμαθητή τους , πάντα σε σχέση με τον σεξουαλικό του προσανατολισμό.

Παρά το γεγονός ότι η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί πλέον ταμπού , τουλάχιστον στα κράτη του δυτικού κόσμου, (συναντάται σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς και η 17η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως διεθνής μέρα κατά της ομοφοβίας , γιατί την ημέρα αυτή , το 1990, ο ΠΟΥ έπαψε να θεωρεί ασθένεια την ομοφυλοφιλία), εντούτοις οι προκαταλήψεις συνεχίζουν να υπάρχουν .

Άρα μιλάμε για μία φαινομενική αποδοχή.

Ελπίζουμε ότι με τη σωστή παιδεία τα ποσοστά των ομοφοβικών ατόμων θα μειωθούν και, γιατί όχι, θα εξαλειφθούν.Είναι θέμα αγωγής, είναι θέμα αξιοπρέπειας.

Ας μην ξεχνάμε: 

Η ελευθερία σου τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου.

 

Μαρία Κασκούρα Β2

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ

 

Κάθε μέρα, χιλιάδες άνθρωποι και κυρίως γυναίκες, πέφτουν  θύματα της απειλητικής κοινωνικής “νόσου” που καλείται  Πατριαρχία και η οποία συνδέεται άμεσα με τον όρο  Γυναικοκτονία όπου πολλοί άνθρωποι αρνούνται μέχρι και σήμερα να την αποδεχτούν. Τι είναι όμως αλήθεια η Γυναικοκτονία και η πατριαρχία και γιατί είναι άκρως επικίνδυνες για κάθε φύλο;

Η πατριαρχία είναι ένα πολιτικοκοινωνικό σύστημα που θεωρεί ότι οι άντρες είναι εγγενώς ανώτερα όντα στα πάντα και όλα τα άλλα θεωρούνται αδύναμα μπροστά τους, ιδιαίτερα το γυναικείο φύλο. Πιστεύουν επίσης, λόγω της μεγαλύτερης σωματικής δύναμης που έχουν από την φύση τους, ότι είναι κυρίαρχοι των αδύναμων και μπορούν να κάνουν ότι θέλουν καθώς αυτοθεωρούνται ανώτεροι. Πέρα όμως από το γυναικείο φύλο η πατριαρχία επηρεάζει έμμεσα και το αντρικό, καθώς οι άντρες μαθαίνουν από μικρά παιδιά, να μη δείχνουν τα συναισθήματά τους και να μη φαίνονται μαλθακοί μπροστά σε άλλους, καθώς “οι άντρες δεν κλαίνε”. Η  πατριαρχία μας επηρέαζε ακόμα και στα παιχνίδια ή και στα ρούχα , καθώς στα κοριτσάκια οι γονείς έπαιρναν κουζινικά και ροζ ρούχα, σε αντίθεση με τα αγοράκια που τους έπαιρναν πλαστικά όπλα και μπλε ρούχα, δείχνοντας έτσι πως οι γυναίκες ανήκουν στην κουζίνα και οι άντρες στον στρατό.

Πολλοί εξακολουθούν να εξεγείρονται για τον όρο «Γυναικοκτονία» με το επιχείρημα πως η γυναίκα είναι άνθρωπος, άρα καλύπτεται από τον όρο της ανθρωποκτονίας. Όμως, άμα κάποιος αναλύσει παραπάνω τις “λεπτομέρειες” των εγκλημάτων αυτών, θα καταλάβει πως πρόκειται για κάτι παραπάνω από τον όρο ανθρωποκτονία, καθώς δεν θεωρείτε μια κλασική δολοφονία, αλλά μια έμφυλη. Και σίγουρα δε γίνονται τυχαία. Όπως τυχαίος δεν ήταν ο θάνατος των Τζεβριέ, Ελόνα, 55 και 48 χρονών στην Θεσσαλονίκη, Νεκταρία, 75χρονη στην Αργολίδα, Δώρα, Μόνικα, 55χρονη Γεωργιανής καταγωγής στην Θεσσαλονίκη, Σταυρούλα, Μαρία, Ανίσα, Γαρυφαλλία, Ελένη, Βασιλική, Κωνσταντίνα και Καρολάιν.

Και οι 16 γυναικοκτονίες δεν έγιναν τυχαία. Ούτε επειδή “χάλασε η φάση” ούτε “επειδή απλά..δεν έβγαινε” καθώς και ούτε επειδή ήτανε μια “κακή στιγμή”. Έγιναν όλα επειδή ήταν γυναίκες, επειδή η πατριαρχία τούς έμαθε πως αυτοί είναι οι πιο δυνατοί, οπότε αυτοί έχουν το πάνω χέρι και πως όποια δεν ακούσει θα είναι άξια της μοίρας της.

Για αυτό κάθε μέρα αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση μας από την πατριαρχία προχωρώνταςπρος ένα καλύτερο αύριο. Καμία μόνη και καμία λιγότερη και καμία ανοχή σε παραβάτες του σώματος και της ζωής, σε αυτό άντρες, γυναίκες είμαστε όλοι μαζί.

Πες τη με το όνομάτης, Γυναικοκτονία

 

                                                                                                ΔημήτρηςΜήτσιος Β4

ΤΡΟΧΑΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ

Στο σημερινό θέμα θα μιλήσουμε για τα τροχαία ατυχήματα που γίνονται στους ελληνικούς δρόμους, τους λόγους, τις αφορμές, τις αιτίες και το πως θα μπορούσε και πως μπορεί να αντιμετωπιστεί όλο αυτό.

Αρχικά ζούμε σε μια χώρα που δυστυχώς υπάρχει έλλειψη παιδείας και σε σχέση με άλλες χώρες είμαστε πίσω σε πολλά θέματα. Πρώτα, απαρχαιωμένα οχήματα είναι αδιανόητο στην εποχή που ζούμε να κυκλοφορούν ,τα οποία διανύουν  παραπάνω από 20 χρόνια, την ώρα που στο εξωτερικό τα οχήματα που κινούνται δεν υπερβαίνουν τα πέντε με επτά. Δεν φτάνει που υπάρχουν ενεργά οχήματα 20ετίας και παραπάνω, το άλλο μεγάλο θέμα είναι το γεγονός ότι είναι ασυντήρητα μηχανικά κάτι που επηρεάζει πάρα πολύ τα ελαστικά, τις αναρτήσεις και τα φρένα.

Το δεύτερο θέμα είναι το οδικό δίκτυο.Οι δρόμοι είναι κατεστραμμένοι και ασυντήρητοι και σε συνδυασμό με τα παλιά οχήματα οδηγούν σε ατυχήματα, πολλές φορές θανατηφόρα.

Είναι εφικτό όλο αυτό να αλλάξει όχι μόνο εάν διορθωθούν οι δρόμοι και τα οχήματα αλλά αν αρχίσει το μάθημα της κυκλοφοριακής αγωγής να διδάσκεται συστηματικά σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης: Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο. Επίσης οι σχολές οδηγών χρειάζονται αναβάθμιση.  Αν όλα αυτά αρχίσουν να εφαρμόζονται από σήμερα, στο άμεσο μέλλον θα σταματήσει αυτή η τραγωδίακαι δεν θα θρηνούμε τόσα θύματα στην άσφαλτο..

Χρήστος Μωραΐτης Γ5